Wino – napój alkoholowy uzyskiwany w wyniku fermentacji alkoholowej moszczu winogronowego. Moszcz winogronowy z winogron dojrzałych zawiera ilość cukru dostateczną do otrzymania wina o odpowiedniej mocy, zapewniającej mniejszą lub większą trwałość wina. Proces wytwarzania wina, od odebrania winogron po butelkowanie nosi nazwę winifikacji. Światowa produkcja wina w 2012 była szacowana na 252 mln hl, a największymi producentami były Francja i Włochy. Do produkcji wina wykorzystywane są grona dojrzałych winorośli, przede wszystkim z gatunku winorośli właściwej (Vitis vinifera), ale także z tzw. odmian hybrydowych, które zawierają geny również innych gatunków (np. winorośli lisiej). Proces produkcji wina jest skomplikowany i ulega modyfikacjom w zależności od producenta i rodzaju wina. Za charakter wina odpowiadają składniki chemiczne. Ilościowo największym składnikiem wina jest woda, której zawartość waha się najczęściej od 75% do 90%. Pozostałymi składnikami wina są alkohol etylowy, podawany zawsze objętościowo, cukry – stanowią od mniej niż 2 g/l (wina wytrawne) do nawet 500 g/l (wino botrytyzowane – słodkie wina z winogron porażonych szlachetną pleśnią Botrytis cinerea) oraz kwasy organiczne, składniki mineralne, fenole, substancje białkowe, barwnikowe, aromatyczne, garbniki, gliceryna oraz witamina C i witaminy z grupy B. Istnieją setki odmian, smaków i rodzajów wina. Jego smak oraz bukiet zapachowy zależy od rodzaju szczepów winogron, sposobu ich uprawy, klimatu i ziemi, na której się je uprawia oraz od sposobu winifikacji. Chociaż określenie wino przyjęło się w Polsce jako potoczna nazwa wielu w podobny sposób pozyskiwanych napojów alkoholowych na bazie owoców, to jednak dotyczy ono czystych produktów gronowych. Wina z innych owoców, należy określać mianem win owocowych. Mają też one zwykle w samej nazwie wymienione owoce, z których zostały wytworzone np. wino jabłkowe. Moszcz z owoców zawiera generalnie za mało cukru i zbyt wiele kwasów i dlatego w przeciwieństwie do moszczu winogronowego musi być we właściwy sposób doprawiany. W określeniu napoju wytwarzanego z winogron nie jest wymagane użycie określenia "gronowe". Wyróżnia się również wina do których produkcji używa się owoców jedynie jako dodatku, bądź nie używa się ich wcale. Są to m.in. miody pitne, wina kwiatowe i zbożowe.
Winorośl pochodzi prawdopodobnie z obszaru Kaukazu, gdzie krzewy winne oplatały drzewa. Naturalne występowanie licznych gatunków drożdży na skórkach owoców sprzyjało odkryciu procesu fermentacji winogron i właściwości produktu[8]. Uprawą winorośli zajęto się najpierw w Azji Mniejszej, a następnie w basenie Morza Śródziemnego, a podczas podbojów Greków i przede wszystkim Rzymian poszerzono obszar nasadzeń o nowe krainy. Tłoczenie soku winogronowego rozpoczęli starożytni Egipcjanie. Wyraz wino pochodzi prawdopodobnie z łaciny, starożytni Rzymianie nazywali ten płyn vinum[10]. Łacińskie vinum z kolei może pochodzić z greki (gdzie wino nazywa się οἶνος oînos, w wymowie archaicznej ϝοῖνος woînos). Istnieją teorie wskazujące na pierwotne źródło w sanskrycie (vena – odurzający sok z nieznanej rośliny) albo języku Hetytów (określenie wina transkrybowane na we-anas). Wino znalazło swoje miejsce zarówno w pogańskich bachanaliach, jak i kielichu chrześcijańskiej Komunii. Poza uroczystościami było elementem codziennej diety. Rozcieńczone wino było popularnym napojem, gdyż ze względów epidemiologicznych dodawano je do wody. Pierwszym chrześcijańskim patronem miłośników wina był św. Marcin z Tours, urodzony w Sarabii (dziś Szombathely). Święci Urban i Wincenty zostali głównymi patronami właścicieli winnic i winiarzy. W rozwoju nowożytnego winiarstwa w średniowiecznej Europie ważną rolę odegrały zakony osiadłe w Burgundii: benedyktyni (np. opactwo Cluny w rejonie Côte-d'Or w pobliżu Mâcon) oraz cystersi (słynny Clos de Vougeot), które rozwijały techniki uprawy winorośli i produkcji wina. Wino było nie tylko symbolem religijnym, ale i popularnym trunkiem. Świeccy producenci rozwinęli uprawy w regionie Bordeaux. Wyjątkowo popularne było wino w Niemczech. Klasztor w Eberbach w regionie Rheingau był największym producentem wina na kontynencie w XII i XIII wieku. W epoce wielkich odkryć geograficznych rozpoczęto produkcję wina na nowych terenach. Europejskie winnice spustoszyła w XIX wieku filoksera winiec oraz inne choroby i większość winnic musiała zostać odtworzona z użyciem sadzonek zachowanych m.in. w Ameryce i podkładek odpornych na szkodnika.